ملی!!!!!!!

راستی انتهای ماجراش چی شد؟؟؟ بچه ها می گفتن ای بابا، اونو که فقط دانشگاه ها استاداشون رو مجبور میکردن از اون ایمیل ها داشته باشن و بعدشم استادا دانشجوها رو مجبور میکردن که مقاله ها و تحقیقاتشون رو فقط با ایمیل ملی به ایمیل ملی استاد ارسال کنن! فقط نمی دونیم چرا برای کارهای شخصی شون، دیگه آدرس ایمیل استادا میشد Gmail و Yahoo دوباره.

ها توی ادارات دولتی هم این کارو میکردنا. کارمندها باید ایمیل ملی میداشتن وگرنه اشکالاتی براشون بوجود میومد... بخش های مختلف ادارات دولتی هم مجهز به ایمیل ملی شدند...

اوه میگم اون "همراه ملی" که یه تکنولوژی منحصربفرد داشت چی شد؟؟؟ همونی که راحت تو جیب جا میشد و راحت از جیب در می اومد رو میگم دیگه... شاید توی داشبورد "خودروی ملی" باشه یکی شون... همون خودرویی که هی همه میگن آشغاله و امن نیست، همونی که هی تو "رسانه ملی" مسخرش میکنن، همونی که رییس رؤسای کارخونه های تولید کننده شون هم سوارشون نمیشن، همونی که رییس "خانه ملت" هم همین چند روز پیش گفت بابا صندلی هاش رو جوری درست کنین که آدم روش میشینه سالم بمونه!!!

و... سروش... پیام رسان ملی... یکی میگفت خدایا شکرت، دیگه اطلاعاتمون دست بیگانگان قرار نمیگیره! یکی دیگه از اون ور پا شد گفت من ترجیح میدم اطلاعاتم دست خود نتانیاهو و ترامپ قرار بگیره ولی........ بماند... یه چیز دیگه راستی، می دونین سروش یعنی چی؟ هیچوقت براتون سوال شده که چرا اسم این اپلیکیشن رو گذاشتن سروش؟؟؟

موضوعات مرتبط: زندگی من، بدون من