بحران سی سالگی 122

دهه ی 20 سالگیم سوخت. هدر رفت. هرز رفت. یه اتلاف زندگی واقعی بود. چقدر احمق بودم. یه بازنده. ولی اشکالی نداره. حالا که یه ذره بیشتر می فهمم میتونم جبران کنم. میتونم از دهه ی سی سالگیم بهترین استفاده رو بکنم. از هر روزش!!! دلم نمیخواد وقتی دارم چهل ساله میشم و به ده سال گذشتم نگاه میکنم، همین احساساتی رو داشته باشم که امروز دارم... نباید اینجوری بشه. نباید به خودم اجازه بدم که اینجوری بشه. اما کار خیلی سختیه. خیلی سخت. بویژه وقتی که بی مار و بی پول باشی....... اما نباید اینجوری بشه.... وحشت دارم از اینکه اون روز هم مثل امروز فکر و احساس کنم..... تمام بدنم از وحشت مور مور میشه وقتی چنین روزها و شب هایی رو برای چهل سالگیم تصور میکنم....